تفاوت دو برادر پلاستیک بازیافتی "PCR" و "PIR" چیست؟

پلاستیک های بازیافتی اغلب در صنعت پلاستیک ذکر می شوند. آیا می دانید آنها چه هستند؟ پلاستیک های بازیافتی عمدتاً به دو دسته PCR و PIR تقسیم می شوند. با تفاوت یک کلمه هدایت نشوید، این دو بسیار متفاوت هستند.

PCR (مواد بازیافتی پس از مصرف کننده) به پلاستیک های پس از مصرف اشاره دارد. معمولاً زباله های پلاستیکی هستند که پس از گردش، مصرف و استفاده تولید می شوند. پس از بازیافت فیزیکی یا شیمیایی، می توان آن را به مواد اولیه تولید صنعتی بسیار با ارزش برای دستیابی به بازیافت منابع و استفاده مجدد تبدیل کرد.

به عنوان مثال، مواد بازیافتی مانند PET، PE، PP، HDPE و غیره از پلاستیک های زباله تولید شده توسط جعبه های ناهار، بطری های شامپو، بطری های آب معدنی، بشکه های ماشین لباسشویی و غیره که ما اغلب از آنها استفاده می کنیم، به دست می آیند. پس از فرآوری مجدد، می توان از آنها به عنوان مواد اولیه پلاستیکی برای ساخت مواد بسته بندی جدید استفاده کرد.

PIR (رزین پست صنعتی) به بازیافت مستقیم موادی مانند دهانه زهکشی، نامرغوب بودن و محصولات معیوب تولید شده در هنگام تزریق محصولات به پلاستیک و سپس دانه بندی آنها اشاره دارد. همچنین معمولاً به عنوان مواد باز کننده زهکشی شناخته می شود که به طور کلی از دهانه های زهکشی، محصولات نامرغوب و محصولات معیوب تولید می شود که هنگام تزریق محصولات به پلاستیک تولید می شود و مستقیماً از کارخانه ها بازیافت می شود و مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد. این مواد اغلب می توانند به خوبی بازیافت شوند و به راحتی در محیط ریخته نمی شوند. اگر بتوان بازیافت PIR را در منبع تولید کارخانه به دست آورد، میزان استفاده از تولید و بازیافت پلاستیک صنعتی را می توان تا حد زیادی بهبود بخشید.

از نظر حجم بازیافت، حجم PCR مورد استفاده برای مصرف روزانه بسیار بیشتر از PIR است. از نظر کیفیت پردازش مجدد، پلاستیک PIR یک مزیت مطلق دارد. در مقایسه با این دو، PCR می تواند تولید زباله های پلاستیکی را کاهش داده و مصرف منابع طبیعی را کاهش دهد. بنابراین می تواند مفهوم حفاظت از محیط زیست را بهتر منعکس کند و از اهمیت زیست محیطی و ارزش بازار بالاتری برخوردار باشد.

بسیاری از برندهای بین المللی مانند Mengniu، Coca-Cola، Unilever، L'Oreal، Procter & Gamble و غیره به طور متوالی مواد PCR را عرضه کرده اند. بالغ ترین مواد PCR-PET (مواد خام ساخته شده از بطری های نوشابه بازیافتی) است که در زمینه نساجی و پوشاک استفاده می شود.

در همان زمان، بسیاری از کشورها سیاست‌هایی را ارائه کرده‌اند که برای پلاستیک‌های PCR مطلوب است: به عنوان مثال، درآمد و گمرک بریتانیا «مالیات بسته‌بندی پلاستیکی» را با نرخ مالیات 200 پوند در هر تن برای بسته‌بندی با کمتر از 30 درصد صادر کرده است. پلاستیک بازیافتی انجمن شیمی آمریکا (ACS) به کنگره ایالات متحده پیشنهاد کرد که مواد بسته بندی باید از 30 درصد مواد بازیافتی استفاده کنند. تا سال 2030، برخی از بطری‌های نوشیدنی در اتحادیه اروپا حداقل 30 درصد پلاستیک بازیافتی خواهند داشت. مالیات ها و سیاست ها بدون شک تقاضا برای پلاستیک های PCR را باز کرده است.

در بازار مواد بازیافتی، در حال حاضر هیچ تمایز دقیقی بین پلاستیک‌های پسماند قبل از مصرف و پلاستیک‌های زباله پس از مصرف وجود ندارد. بازار در معرض مفاهیم مبهم، منابع ناشناخته، طبقه بندی های نامشخص و حتی ریسک های کیفی «جعلی» است. خریداران اساساً قادر به تشخیص نیستند و کاملاً بر کلمات خود تأمین کننده تکیه می کنند. با این حال، در واقعیت، پلاستیک های بازیافتی پسا صنعتی مواد بازیافتی واقعی نیستند. شرکت هایی که طبق مقررات ملزم به خرید مواد بازیافتی پس از مصرف هستند باید چشمان خود را باز نگه دارند.

تشخیص اصالت و کیفیت مواد بازیافتی دشوار است، اما تنظیم بازار PCR و جلوگیری از خروج پول بد از پول خوب مشکلی فوری است که باید حل شود. با قضاوت از روند توسعه فعلی، PCR یک ماده مهم سازگار با محیط زیست برای زنجیره ارزش پلاستیک برای دستیابی به توسعه پایدار است. این یک پلاستیک واقعا بازیافتی است. اگر پلاستیک های پس از مصرف بازیافت نشوند، هر سال آلودگی زیادی ایجاد می کنند.